Açalya Şiiri - Cemal Ekren

Ay yüzlüm açalyam,
Bozkırların gizemli kızı,gözlerin gözlerimde,
Bakışların firari kuşların kanat çırpışıydı
Bin efkar dağıtırdı gülüşlerin
sıcaklığın keskin dağların karlarını eritirdi
kan dökülürdü köyün orta yerinde
orta yerinde yeni canlar gençleşir açalya
buğday sarısı saçlarını her taradığında
gökkuşağında isyanlar başlardı
bereketli yağmurlar yüreğimizdeki yangını söndüremezdi
gülücüklerin efkar dağıtırken bin kez ölürdük açalya
adını;
dağlara taşarla yazardık
biz seni severdik sen kimi açalya
herkes saçlarını sana doğru tarardı
sen aynaya bakmazdın
bir tek ben ölürdüm sana
sana uzanan her kurşuna
ondandır gözlerin gözlerimde
her uyandığımda sen doğarsın gözlerimde açalya.
Sen konuşunca kuşlar susardı,
Sular sessizliğe gömülürdü
Yangınlar başlardı yüreklerde
Bir ben yanardım sana açalya
Sonrası yüreğime gömdüğüm yokluğundur.