Kimse bilmez benim kadar,
Gözyaşının kan ağırlığını
Bir pencereden bakmanın ne zor geldiğini
Ve....bir camın kapkara soğukluğunu
Sen beklenen,
Sen özlenen.
Açalım penceremizi ben yatayım yanına
Sen sol yanımdan gir içeri,
Kal orada savunmasız ve saf bedeninle
Gözlerimi kapadığımda
Senden bir beyaz bulut kalsın aklımda
Ben sana susuzken yağ bedenime,
Her damlanı hissedeyim.
Buruk bir duygu yükle bana
Ve göğe kadar özlem sana.
Açalım penceremizi
Nefes kadar yakın,
Dağlar kadar uzak
Yetişememek,
Dokunamamak,
Uzanamamak.
Küçüğüm elini uzat.
Açalım penceremizi
Sen orada,ben burada
Gel.......
Paylaşmalıyız ayışığını.
Kayıt Tarihi : 19.6.2009 20:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!