Açacak Çiçek, Akacak Zaman

Gül solsa da solmaz sevdalar
Gün batsa da bitmez umutlar
Zaman akar kendi halince
Gül, baharı;
Gün, sabahı bekler.

Acısız ömür olur mu ki,
Ağrısız yürek..?
Bir şahin didikler durur acılarımızı
Ölüm, üstüne üstüne yürür yaşamın
Yaşam yeniden var eder kendini
Gül goncasının bursalar da boynunu,
Gün sıcaklığını boğsa da zemheri
O tohum yerinde çatlayacak
O çiğdem o güneşe hep
Bakacak bakacak bakacak…

Ben tanığıyım
kanlı coğrafyaların,
vakitsiz ölümlerin...
Tanığıyım göklere ağan ağıtların,
ağıtlardan ürken kuşların…
Tabuları koyamazsak tabutlara;
körüğün ucundaki ateş demiri;
bu zulüm,
bu kardeş kavgası yürekleri
yakacak yakacak yakacak…

Zorbalar saraydan kaleler de örseler,
hep böyle sürecek de sansalar devran,
Düşse de duvarlardan takvimler,
Kopsa da saatlerin akrebi, yelkovanı
Zaman akacak akacak akacak…

Ve bir gün,
Gri sonsuzlukta ebemkuşağı,
dağlarda kır çiçekleri,
gülüşlerimizde güller
açacak açacak açacak…

Turhan AYGÜN