Acabalarla Dolu Bir Hikaye Şiiri - Nebi ...

ACABALARLA DOLU BİR HİKAYE

Sorsan dağ karşısında
Yazdıklarımı yırtarken karar verdim…
Yazdıklarına bakmaya
Hiçte yanılmamıştım… Kaskançlık derdim
Başladı dikenlerin içimi kanatmaya.

Bilmem kaçıncı basımdı
Tekrar, tekrar tekrarlanan hatalarım…
Her şeye rağmen seviyorum demiştim bir kere,
Okuduklarımı yuttum, yüzüne çarpamadım!
Bana güvensizliğindi doldurduğun teskere.

Vazgeçmem, geri dönmem teklifinin,
Hemen ardındandı o “Defol Git”
Sessiz mankeniydim, “İşte Kocam” sergisinin,
Her şeye rağmen sevmiştim, diyemezdim; ey aşk bit!
Figüranındım… Kurucusuymuşsun, Politika dergisinin.

Önce limandaki, Gemiciler Cafesi’nde,
Kaptanlarına beğendirildim…
Sonra Hayatının yirmi yılının sahilinde
Annenin emanetini iletecek ile değerlendirildim.
Bana gör her yerde vardı, geçmişten tanıdıkların,
Ne yapabilirdim ki hep içimde delirdim.
Vereceklerim, veremeyeceklerim en başta söylenmişti,
Her şeye rağmen sevmiştim seni… Amma ve lakin
Tarafınca, Ha ha ha! Sahi ben, hiç kullanılmadım.

Hiçbir zaman kusursuz olduğumu söylemedim,
Sigaraya şaraba vurdum kendimi, hep attım içime,
Sokakta gördüklerime, oğluma benziyor diyemedim.
İçimi buran bir bıçaktı mütemadiyen, saldırman geçmişime.

İlk virgüldü Balcı Pansiyon
“Ayağını Denk al! ” sesi geldi derinden…
Üstelikte lüzumsuzdu sendeki yüksek tansiyon,
Galiba bıkmaya başlamıştın, şu uyuz eserinden.

Sonra Bostanlı da devamı geldi,
“Evin erkeğinindir orası, sen şöyle otur”
“Dörtdeğirmen’de Tazı Bey” fıkrası sinemi deldi
Bir anlatsam mutlaka, bizden bizi soğutur.

Uyduruk bir perde, ardındakiler
Sessizlik ve saygı, elbet Biricik’in hatırınaydı…

Sandınızki ben hiç anlamadım,
İkincisiydi galiba dükkanınız önündeki “İstersen git”
Yoklaması… Güya hiç umursamadım.
Bir tarafım şamar oğlanı,
Diğer tarafım sultanıydı bütün dünyanın…
Neden vazgeçtin araba arsayı vermekten sorgusuna,
Hık mık! Kem küm… “Bilmiyorum” tek bahanemdi.
Yuttum bütün sözcüklerimi bir bir,
Hangi yüzle diyebilirdim “Hani her şey bizimdi”

Ondan sonra okudum yazdıklarından
Yakaladın elimde defterini, ertesi gün,
Kaybolmuştu okuduklarım.

Resim albümlerini boşalttım Karımın
Benden saklama gereği duymamıştı, her nedense…
Yanında birileri vardı, sevdiğimin, diğer yarımın,
Belli etmedim… İnkâr ederdim düşlerime girerse.

Bayram tatili bitti
Bir sürü martaval arasından
En samimisi “git” ti.
Dünya malına zerre değer vermeyen ben
Gitmeliydim artık
Sadece sizin olan evinizden!
O malum birkaç şiir ve resimler
Konulmayı unutulmuştu şaşkınlıkla yerine
Ancak Allah bilir, nasıl olacak yeni mevsimler
Merak etme Biriciğim, mutlaka ulaşacak ellerine.

Yüzsüzlük olacaktı gayrı fazlası
Buradaki çaresizliğimle face ye girmiş olmam
Deli Mavi’nin en acıtan ızgarası!

…………….
Devamı tamamen bitirdiğinde….

Adanasız, 22.07.16 – 21.59 Yürek Yağmur