Acaba Yok, Acaba... Şiiri - Nebi Ünler

ACABA YOK, ACABA...

Acaba rüyamıydı, serapmıydı acaba?
Acaba hayalmiydi, delirdim mi acaba?
Papatya falı açtım, avucumda dağıldı…
İçmedim ya sarhoşum, bunadım mı acaba?

Sisli hatıralarda, kaybolan o mu, ben mi?
Kafa karışıklığı, dürülmüş defterden mi?
Ayperi uzaklarda, unuttum neydi sebep?
Ben yaşlandım o gepgenç, acep mesafeden mi?

Yanyana gelebilsek, mutlak emmi der bana
Kader senaryomuz da, yoktu hiç zafer bana,
İki kez… şans vermiş ya, menzile girmemişim,
Geberse vermez gayrı, hayatında yer bana.

Yılgın Yağmur, o haklı, kıymetini bilmedin,
Boş bir gurur uğruna, göz yaşını silmedin
Acaba demek ayıp, ahrete kalır hesap,
Diyemezsin sevgili, ben sevdim de, sevmedin.

Saçını, sakalını, gidip budat berbere,
Bir ayna bul, iyi bak, tükenmiş derbedere.

Ayperi’nin nezdinde, acaba yok acaba...

Adanasız, 27.03.14 – 02.35 Yılgın Yağmur