Kuşaklar çatışmasında kaldık. Kimliğimizi genç bir çocuk
üstlenirken, aklımızın erdeminde bilinmeyene açılan kapılar yer eti. Nitekim o kapılara da ulaşamadık. Nümayişlerle bezenmiş bu dünya ne yazık ki bizi aldattı. Bir yerindeyiz hayatın şüphesiz çünkü adımlarımız karışıyor birbirine. Ne yana dönsek aynı yüzler, aynı sesler ilişiyor kimliğimize.
Acaba ‘dünya mı kaçtı gözüme? ’ neden çok sesli düşünüyorum. Sende dikkat etin mi? Yazamaz olduk. Çektiğimiz acıları hep bir çeken, tutuğumuz köşelerde de hep oturanlar oldu. Konuştuğumuz kişilerden tut da, sevdiğimiz kadınlara kadar her şey aynı. Aynı bedenleri seviyoruz yıllardır.
Sen sarışın seviyorsun, ben esmer. Sen kırmızı giymesini
istiyorsun belki, ben maviyi yakıştırıyorum üstüne, ne
fark eder? Aynı gözler için gönül gezdirmedik mi? Sansürlü
yalnızlıklarımızı hep bir kadın bacağı doldurmadı mı yıllardır?
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
