Acaba... Şiiri - Salim Kabasakal

Bu kör saatlerde,
denizin gecede kumsalı dövmesi gibi;
dönüyorsun kendi içinde.
Muhtemelen isyan etmede,
fikri delirmiş düşünceler senle,
Dalgaların şiddeti arttıkça biçiyorsun,
düşlerin öteki yakasını benle,
Pişmanlığın ısıran ucu ruhuna saplanmakta,
belli ki beni çekiştiriyorsun yerli yersiz,
dilinde belirmiş, endişe dolu bir yara.
Kahkaların arkasında gamzene saklanmış bir iç çekiş,
İşte bu, yüzündeki heyecan belli belirsiz bir umut,
Dağılmıştır çoktan,
zamana vurgun sigara merakıyla yol alır kılcallarımda .
öyle ki; içi sen dolu hayaller öfkeli,
Muhtemelen geziniyor içinde uçarı bir tilki,
düşünce odalarında sorgusuz,
Eritiyor aşkını zamana gerilmiş bir urgan,
sıktıkça sıkıyor nefesi yarım.
ruhu yitik.
Yinede uzaktan bir acaba sesleniyor belli belirsiz.
Yüzdesi yok yüreğinde var; ben!
İşte böyle; uzaktan ve çok sevmekten mırıldanıyor ruhun
Acaba; ....