Aça-69 (Syk-7) - Şu & bu Şiiri - Akın Akça

1.

Şu-

Ses koştu, orman düştü
Üzerinde dağların,
Yeşilin arasında -
Tazı gibiydi!
Ve netleşti bir anda
Ortam!
Dört yüzlük bir ağaç, kayboldu
Onun tazı, gediğinde!
Gökyüzü kalkındı,
Kırık kanatlarından.
Duymuştu sesi, düşmeden
Önce orman!

Bu-

Çınar ağacının köklerini tutarak
İlerleyip, topraktan toprak üstüne
Çıkmıstı. Her bir damar kök gibiydi:
Çiftiyle yüzer yaş,
Ki ağacı onların, dört yüz:
Onları avucunda tuttu.
İlerledi ve odun bir eve ulaştı:
Or’da kapıda biri vardı.
Seçti uzaktan -
Dallar, yukarı dallandırmıştı,
Kapı, yapraklardandı
-Bir ev, ağaçtan. “Bu”:
Gözleri parlıyordu …
Gökte yıldızlar dans ediyordu …

2.

Sonra belirdi biraz güneş;
Göründü pencereden, dışarıdan
.. İçerdekilere
Ve su çağladı lavaboda;
Lavabo odundan,
Güneş dışarı, içeriden.

Peri, yine; “bu”:
Daldı o lavabodan,
Unutmuş gibi
Geliş sebebini:
“Şu”, baktı ardından …

3.

Kayıp hayalet;
Çalı-dibi, görünmedi:

“Buz Kulesi”, “Su-Yer-Kulesi”ni
Yükseltirken, ve kendi duvarlarını
Fırlatırken çaprazlamasına,
“Küçük-Çin Seddi” hür kaldı.

-

Cure’un ‘a forest’ şarkısı üzerine başlayan
Neşe Demirağ'a burdan sevgiler ve saygılar.