Aça-69 (Syk-2e) - Gemideki epigramları-b

XC: Kendine bak, kendine! Orda ‘eklem-çam kozalakları’.işte orda.
Gölün üzerinde bu köprüler, dolunay müjdecisi bu eklemler.
(Yılbaşının mı habercisi bu sönük dökütler!
Ki candır feda bir tek kızışa, gelsin otlaya otlaya ama.)
Bir bacak için baldır ile üstünü onun birbirine bağlayan
Ve bak hemencik dolunay çıktı, işte! gökte, yalayan geceyi!
Söyle şu şarkıyı: Gökte yıldız belirmese ya, n’pardı onun Ay’ı?

CE: Ama, siz de haksızsınız …

Sözüne devam ediyordur hala

XC: …

XC: Hürmet duyar mıydı kadere, ve belirir miydi gece?
…
XC: Ha! Ha! Ben de mi haksızım. Evet, ben de haksızım.
Ve, siz bilin ki! bu sözümle de size katılırım.
Ey kadınım, n’pardık ve haksız olmaya ki:
Vermese bu gök küre, alınmayacak bir ilham;
Ölümsüz güneşler ya da ‘sönükçe bir kara delik’ gibi.

XC: Yakışmıyor bu densizlikler, yakışmıyor.
Tavrına uymaz doğanın, sizin bu yaptığınız;
Sizin kendinize biçmediğiniz, intikam alışınız.
Dürüst bir beyin hisseder, tamahken onun yaptığı
Ama sorumludur da ve unutmaz (insan insansa hatasız bilmez)
Doğrultusudur onun gittiği yön, yürekçe..
Altın, şekil verilen ve sevgisidir onun, kendine şekil verilen.

Bu sessiz intikam, bilemediğidir kör cahil zamanın;
Ki cevap bilmez o,
Öyle! Bir tür’den: size verecek, sırf bu yüzden...

…

CE: İstemiyorum işte, istemiyorum. Defol!
Vermiştim sevgimi, istiyorum şimdi takıp takıştırdığınız
Yüzüğümü, ki benim değil o artık;
Çıkarın ve atın pencereden, (bir canlı ceset sarkık)
kolaydır çıkarılması pek , atıverin, atıverin!

fısıltıyla düşünür

CE: Çeyizden bir sandık: O! Kendisi değil onun:
Çeyizler sandık, çeyizler: İçindeki değil.
O kendisi, kendisi değil! …

yine konuşmaya başlar

CE: …

XC: Leydim! Leydim! ! ! Lütfen kendinize gelin!
Bilirken sevgisini, bağırmak karmaşık olanı;
Haykırmak olan değildir aslında, çapraşığı!
Nedir ki düşünceniz? Nedir ki, ben olmayan
Bendeki salak! Of, of! Hepsi sizsiniz!
Değil ki, sizdeki bu korkaklık, görmemek bu:
Amalığıyla kudurmak ve beşikteki kundağa
Çamur atmak; öyle ki bu karalamak:
Hüküm sürdürür kralları da en güzel, saltanatlarda!
Ve siz ki ama, siz bilinçsiniz, kalbur üstü hem:
Ketum akıl ile sağduyuda duyguyu birleştiren.

CE: İyilerine layığım, çok daha …
İyilerine..
Hayır! ! !

XC: Ne yaptım ki?

CE: …

XC: Peki öyleyse! En azından bir şey yapmadın diyebilirdiniz.
Ben ki, hep mutlu ettim sizi, ne öyleyse üzecek sizi?
Suskunluğunuzun bir kör bedeli bu, acı çekmek!
Acı çekmekse, çekilecek, sabır: Daha iyi bilirsiniz, verilecek

kapı çalınır

JD: Düşman yaklaşıyor XCallon.

bakınır …

İstemezdim bölmek …

XC: Evet, evet ne var? Yine ne oldu bu krallıkta kahrolası …
Olmaması gerekli dertlerle gelmez mi yeni yeni musibetler!
Evet, söyle, koyul, anlat, söyle! …
Ne oldu?
Ve Allah aşkına bırak şu kibarlık safsatalarını! …

CE: Düşmanın batsın senin …

CE: …

XC: Bak, bak! duydun mu? Vay! bunu duydun mu?
Güç alıyor sanki başka bir mevzu araya girdi diye!
Sebepsiz yere, ne yeminler ettiren, sevgi köle olmuş budalalığa.

Ee, geliyorsa gelsin düşman, Jatdh!
İçindeki kendini görmüyorsa eğer
Eğer takar mı dışarıdaki hiç gürzler, oklar sırta?
Çıplak geliyor, onlar da! Ne var ki, farksa fark!
Onlar da samimi, korkaklıklarında, evet!
Samimiyiz ama biz cesarette!

*

XC: Kötülük varsa ‘hoş gelmiş’ derim, şer!
(Bu olamaz, heder!)
Kimsenin saklayacağı olamaz
...Bir kimsenin
.....Savaş meydanında;
Bunu diyen taraf, niyeti ile
Var olduğunda; kötülük düzer
Keder- kan ile de yazarız
Mutluluk: Ama bir beşik...
Saadet; göze bakan
İç çeker, görmeyen onu:
Öyleyse, ey bakan;
Kendini koru!
Fazla batmasın tenine
İyilik-otu! (!)

Kendi içinde kırıla bakışlar!
Dökülendir, saçılan ve
Onlar tekrar birleştiğinde,
Bir yapı çıkacak tekrar,
Gören, anlayarak bakan
Ve anladığını yorumlayan:
Öğrenen,
Yaşanılan ile öğrenen
Ve sezinleyen:
Öldür hadi kendini;
Zavallı bir bakışsın sen-
Ama bakışın anka kuşu olmadığı,
Phoenix kötülük ile
Dirilmez çünkü-
Seferlerce tekrarlanan.

CE: Kötüsün sen! Kötüsün sen!

XC: Evet kötüyüm savunduğum için doğruyu:
Sorduğum için soruyu, ve kaçmadığımdan.
(Küfrettiğim için doğaya,
‘Tabiatı serbest bırakmak’ isteğimden …)
İnce bir zarf ile saran geceler kendisini,
Susturur canavarın dağlayamadığı ruhları;
Ki sessizlik olmaya başladığında bir ahenk,
Mektubu kuşatan kalınlaşır
Ve ruhu yeniler devamlı:

... Öldürmeli o vakit, senin içindeki şeytanı.

Ortaya çıkacak bir 'sen' yoktur;
Filizlenecek, onu benim öldürmem ile:
Çünkü seni kestiğimde
O yok- senin içinde -olacak,
(Or'da sen var olacaksın) aksine.

Sesinin senin, şu pek dilini kestiğimde,
Bakış’ın özgür olduğunda;
Göreceksin kendimi yok ettim ben:
Ağlar o vakit de,
Adama “Öl! ” diyebilen diller.

XC: Bir rüyadan daha fazla gerçek olmadığında
Savaş için kalkan güneş ile parlayan kılıçlar
Bilinçaltını aşması gerçeğin, pek kolaydır,
Kılıçlar oturduğu yerde aval aval bakınırken.

XC: Sesin soluğu ya da soluğun sesi nedir ki!
? Hem olmaz hazırlayıcısı gidişat, kötü sonucun
Sonucu bağlayamaz hem, nedenler;
‘Kötü-filiz veren’:
Aynısıdır hepsi; ‘devinim’ bile hatta!

Bu değişmezin içinde saklanır kötülük
Ama kendisinin doktoru olan,
Bir de kenetli eller;
Varmış (!) genel geçer olsa bile,
Ceketi, bir kuş pislemiş:
…Olsun! Kanamış! ...

İçki gibidir seraplar:
Koncaları şiddetli ıstraplar,
Tutarlar

Ey duyarsın! ‘Ey, durursun!
Tütün ile içkiyi sen susturursun!
Durdurursun,
İyilik ile mutlu yarınları!
Kalmaz yadigar, kötülük
yine de! Aşk bu mudur?

Aşktan çok sevgiden az;
(Tutku ile ebediyetin)
Ve aslında hiçbir şeyi bu ikisinin,
(Hem ama) Bir orta yoldur.