Yeşil ırmakları kucaklayan kollarında kocaman bir güneş
Çiçeğe duran taşları öpen dudağında demli bir yalnızlık
Nice düşleri örtmüşsün gönlüne, ruhunda derin ağıtlar
Kanadına tutunup ülkene varsam, çoğalır mı baharlar!
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta