Herkes yaşam tarzı deyip,
Aklınca bir şeyler uydurarak,
Almış başını gidiyor,
Gerçek mi, sahte mi olduğunu görmeden,
İnsanca yaşamasını bilmiyor...
Halbuki, ruh bir yudum sevgiye aç, muhtaç,
Hiç farkında değil.
Mutluluk maskesini takarak,
Ortalıkta palyaçolar gibi geziniyor...
Oysa, ruhunu gerçek sevgilere açıp,
İhtiyacı olduğu değerlerin farkına varabilse,
İnsanlık kitabının ucundan tutup,
İnsanı insan yapan değerleri okumaya başlasa,
Sevgiye ve aşka dair ne varsa bilecek,
Gönüldeki sahte hislerin,
Bedeni içten içe kemirdiğini sezecek...
Yaş kemale erip, saçlar aklaşınca,
Mazide kavuşamadığı değerlere yanarak,
Ömrünün geri kalanını,
Keşkeler zincirinin esaretinde geçirecek...
Gel! Aç yüreği sevgiye, ey insanoğlu! ...
Bu sevgisizlik, savaş rüzgarı,
Senin en değerli nefesini tüketecek...
10 Nisan 2003 Ankara
Irak’ta savaşta hayatını kaybeden masum çocukların anısına...
Cafer Tayyar ÖzkanKayıt Tarihi : 28.9.2004 09:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Suna Doğanay
Bu sevgisizlik, savaş rüzgarı,
Senin en değerli nefesini tüketecek' tebrikler sevgiler hulyahuyuktepe
Aklınca bir şeyler uydurarak,
Almış başını gidiyor,
Gerçek mi, sahte mi olduğunu görmeden,
İnsanca yaşamasını bilmiyor...
Halbuki, ruh bir yudum sevgiye aç, muhtaç,
Hiç farkında değil.
yüreğine sağlık dost çok güzel düşüncelerin için kutlarım selamlar
Turhan Toy
TÜM YORUMLAR (4)