Aç Yatanlar Şiiri - Mustafa Semerci

Al al olmuş yüzlerin;
Gözlerin, bir maviliği sarar
İnsan; nesline öte bir hırsla sarıldı
Hışım kopardı yüreği
Ayağını bastığı yerler sarsıldı
Ki arsızlar;
Bir kuduz köpek, meydan sarar.
İncitti taş, dağın beline vurur
taşıyan dağ..üstünde çakal ulur
Ve toprak yiyen, çanak kemiren
Baş sallamaktan torba deviren
Ruh
Hastalanması başka serüven
Üzengi dururken yerleri öpen
güruh
Orak belli cüce devlerin
İfrit dilli tahta ellerin
Öpmesine durdular.
Şeytan huylular,
Kudurdular.
Semeresinde zevklerin,
Yerlere serilmiş ölü etlerin,
Yenmesinde zaten vardılar.
Soyulmasında tenlerin,
Her zaman oskardılar.
Dağ sancı doldurdu
Karnında akrep yavruluyordu

Hayrını silip, yarınların
Kuytularına doldurup, bulvarların
Üstünde boza pişirip, karınların
Sırtına bindiler aç yatanların