Aç Parantez Şiiri - Canan Özanaç

Doğan her şiirin sancısını ben çektim,
Hem analığı hem ebeliği düş'tü payıma.
Kendi göbeğimi kendi elimle kestim.....!
Bir tre boyu ömrüm
İki parantez arası
Sığındığım, sığdırdığım
Hepi topu, bir tre....
Kac anı sıgar bir çizgiye
Kaç düş
Kaç döğüş
Kaç gülüş
Kaç göç
Kilometrelerce yaşam
Bir parantez aralığı..
O aralığa saklanmiş rakamlar
Telli sazına sığınmış kürdili hicazkâr
Uyuşmuş dudağına zımbalanmış öpücük
Ve artık ne tattıysan yaşam sofrasından
İste o yanina kâr...
Durup direnecek gücümde yok üstelik
Tavan arasında kalmış tuvale hapsolmuş bakışlarım
Soğuk bir mermere kitlendiğinde
Hoş bir sada bırakmak muradım
Doğum tarihi- ölüm tarihi arasındaki treye
Hoş bir "sadâ"
Ölen her şiirin yasını ben tuttum
Hem yıkamak, hem kefenlemek düştü payıma
Kendi mezarımı kendi elimle kazdım...