insanların gözlerinin önünde
aç kalıp susuz kalıyorlar
kaburga çatısını
kaldıramaz oluyor ayakları
ve atıyor kendini
ölmek için seçtiği yere
artık ciğer de versen
bir işe yaramıyor
sadece kokluyor bir defa
artık hiç yiyemeyeceği
irice bir parça eti
bitiyor ayakta durmak derdi
son suyunu veriyor
irili ufaklı çocuklar
ölmeden bir çanak
yemek verseniz
ey insanlar, ne var
can çekişiyor artık
çocuklar hala umutlu
yaşayabilir sanıyorlar
ayaklarını düzensiz bir
ritim ile ittiriyor
yatmış olarak
yarına kalmaz
göz göre göre aç bırakmak
bir hayvanı
bu insanlara kalmaz
mememde süt yoktur diye
yuvasını terk ediyor köpek
bir dolu enik ortaları geziyor
kahverengi gözlü anne
yakın bir felaket seziyor
ya sütü olacak kendinin
ya da süt alacak biri
bizimki merhamet değil
Mezara koymak diri diri
2014
Kayıt Tarihi : 13.1.2015 15:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!