Aç Kollarını İstanbul

Sana geliyorum aç kollarını yedi tepeli sevgili İstanbul.
Hadi bana eyvallah Antalya, bundan sonra beni ara da bul.
Tekrar döner miyim sana doğduğum şehir İzmit, meçhul.
Seni terk ettiğim için çok üzgünüm. Beni tekrar et, kabul.

Biliyorsun önceleri param olmuştu senin diyarında pul.
Beni fark etmedin bile çünkü çok yoğundun, hep meşgul.
Bilmeni isterim İstanbul, sana gelişim olmak değil sana kul.
Diğerlerine benzemem bilirsin, isterim her şey olsun makul.