Aç kapıyı gardiyan Şiiri - Bayram Ataç

Oğlum ile kızım, benim yollarımı gözler
Yavrumun anası beni, çok mu çok özler
Teselli etmiyor yüreğimi, söylenen sözler
Aç kapıyı gardiyan, ben yavruma gideyim

Bir kara met uğruna, ben buraya düştüm
Sırlarımı kovuşun, duvarlarına bölüştüm
Unuttum en son, ne zaman gülmüştüm
Aç kapıyı gardiyan, ben yuvama gideyim

mapusta ağır oluyor, özgürlük ün bedeli
Uyku girmiyor, evlatlarım görüş den gideli
Düşüne düşüne insan, oluyor inan zırdeli
Aç kapıyı gardiyan aç, ben yarime gideyim

Duvarla konuşurum, duvarlar bana susar
O zaman yüreğimi, acıyla hafakanlar basar
Selam gönder mes sem, yarim bana küser
Aç kapıyı gardiyan, ben yavruma gideyim

Sabah akşam iştima ile, yoklama yaparlar
Umut uyun üstüne, demir kapılar kaparlar
Dışarıda aslanken, bur da kedi fare yaparlar
Aç kapıyı gardiyan, ben yuvama gideyim

Volta atmakla geçmiyor, günlerim malta da
Artık kan akıyor, gözlerimden her damlada
Acı hatıram yarım kalmadan, siyah sayfada
Aç kapıyı gardiyan aç, ben yarime gideyim

Ansızın yavrularım geldi, gözüme sıra sıra
Bur da yatanın kaderi, hep bir birinden kara
Şu ciğerlerimi kaplamadan, dermansız yara
Aç kapıyı gardiyan, ben yuvama gideyim

O öpüşlerinin son izi kaldı şu yanaklarımda
Sizi seviyorum cümlesi hasret dudaklarımda
Çocukların haykırışları çınlıyor kulaklarımda
Aç kapıyı gardiyan, ben yuvama gideyim
Aç kapıyı gardiyan aç, ben yarime gideyim