Domuzun durumunda olabilirdim, dedim,
Bunlar Rab tanımıyor Rab’be havale ettim…
Zaten hep farkındaydım insan zulümlerinin,
Çok tür böyle yok oldu içinde nefretinin…
Aç kalmamak gerekir insan daima insan,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta