Aç Gözünü Şiiri - Raşit Evşen

AÇ GÖZÜNÜ
Kalbimin,ruhumun atı acım diyor,
Doyur beni !
Saldırıp durmuşum gözlerimi yumarak
Ağaçlara ,bahçelere,sofralara
Ne geçtiyse elime
Yoksulun,yetimin dememişim.
Atmışım ağzıma,yuvarlamışım boğazdan aşağı
Kapalı ya gözlerim,
Gören olmamıştır diye.
Aldatmışım kendimi,kandırmışım.
OYSAAA !
Çekinmişler söylemeye
Görenleri de görmemişim
Gözlerim kapalı ya!
Yedirmişim ruhumun,gönlümün,kalbimin atına.
Gene doymak bilmemiş
Aşırıp,çalıp yedirmişim
Gören yok diye,
Kapalı ya gözlerim.
Oysa!
Varmış izleyen
Söyler mi,haber eder mi,biraz da bana verir mi diye susmuş.
Bir gün bir dala uzanmıştım
Başkası da uzanıyordu aynı dala
Bir gözüm açıktı,yan,yan bakıyordum.
Seslenmiyordu,o da görmezden geliyordu,
Galiba bu sahibi olmalı dedim,
Bana bir ses gelmeyince,ben de demeyince!
Aniden bir ses fısıldadı yüreğime
Gözünü aç,aç!
Gör sahibini diye.
Hemen baktım ama yoktu kimse.
Kızdım gör diyene.
Tekrar bir ses gör sahibini gör!
Aniden kaydı elimden dal
Ben de çöküverdim yere:
Hem gör diyor,
Ama görünmüyordu bir şey.
Kızdım yüreğime
Benimle dalgamı geçiyor,
Yoksa ben bakar körmüyüm diye.
Gene bir fısıltı
Bu ağacı kim dikti,tohumunu kim attı?
Aradım,sordum kimse demedi.
Gene aynı ses
Çevrene bak,ara ara dedi.
Sıcağa ,soğuğa sor rüzgarlara,yıldızlara,güneşe aya.
Organlarına can vereni ara,
Sonsuzluğa bak ,ara
Kalbine sor,aklını yor,uğraş.
Bulduğun zaman da onunla ol arkadaş.
O'nun elinde varlığın anbarı
O'ndan iste,istediğin kadar.
Doyur karnını,kalbini,gönlünü.
Muhtaç etmez başka kapılara.
Aradığın kendinde
Kalbine sor,kendinde ara.
Sadık dosttur yolda bırakmaz
Yalnız değilsin artık
Var yanında ayrılmayan yoldaş.
Aç ona sırlarını anlat ,dertleş
Kurtul rahatla,dayan ona,güven ona!
30.12.2020.R.EVŞEN