Hadi eniştem. Kocaman adamsın. Boylu-poslu… Babayiğit… Yakışmıyor o yatakta öyle yatman.
Aç gözlerini bir bak teyzeme. Bekler durur başında. Canım çok yanıyor demeye çalıştı telefonda. Dağıldı sesi titreşimlerle… Doluştu içime. Kabarıverdi yüreğim. Tıkandım. Dua edeceğim teyzem demeye çalıştım taaa kilometrelerce uzaktan. Haykırmak istedim… Geceyi parçalamak. Uzun bir ses çıktı gırtlağımdan. Kanıyordu sanki! Balkona fırladım nefes alabilmek için. Çiçekleri suladım gözümün yaşlarıyla. Hani acıdan tümden solarlar mı bilmem sabaha kadar.
Benim de canım çok yanıyor teyzem. Bilirsin sülalemde sevdiğim çok az kişiden biri eniştem biri sensin.
Babam hastalandığında bu yaz, önce Yaradana karşı sorumlu olmamak için sonra kendi içimde sıkıntıya düşmemek için gelmiştim ya… Anlatabilmek için babam diyorum işte biliyorsun. Hak ettiğinden değil. İlk defa bedenine ellerim değmişti o zaman. Kız kardeşimle beraber yataktan kaldırmak ve yatırmak için. Bir de çok terlediğinden çamaşırını değiştirmek için. Öfkelendim o anda biliyor musun teyzem. Ne işim var burada dedim. Zaten gitmem için arkadaşlarım da zorlamıştı. Beni tanıyorlardı. Madem hasta… Ölüm var. Olsun varsın bir gör dediler. Bu olsun varsın lafına çok kızmama rağmen yine de işte ölürse rahat ölsün diye alelacele bilet alıp, akşam yola çıkmış sabah Düzce’ye inmiştim. Depremden sonra dümdüz olmuştu şehir. Çoban Restoranın karşısında imiş yeni terminal. İndim ama eskilerden kalma bir yer göremedim. Uzun sürer şimdi o sırada hissettiğim yabancılık ve ne işim var burada, niye geldim sanki düşüncelerinin çatışmasını anlatmak. Sokakta yürüyen herhangi bir adamdan daha yabancı babam bana. Hep düşünmüşümdür. Öldüğünde eğer ben sağ isem ağlar mıyım? Bilemiyorum. Ateş düştüğü yeri yakar derler ama o düştüğü yerde ben var mıyım orası belli değil işte.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Sevgili Hatice ,bizimle paylaştığın bu acıyı ta yüreğimde hissettim..Allah dualarını kabul etsin..onu sizlere bağışlasın..öyle yürekten yazmışsınki ..umarım ellerinizi boş çevirmez..
Hatice Hanım;
Yaşam zaman zaman hepimize acı oyunlar oynuyor, canımızı , yüreğimizi yakıyor, ama umut oldukça yarına uzanan ellerimiz hep sıcak kalacaktır.
İçim acıdı yazıyı okurken, bir yanda bu yazıyı kaleme alan yüreğin nasıl acıdığını düşündüm.
Umarım tez zamanda iyileşir 'koca Kafalı 'enişten bu sözü anlayışına sığınarak kullandım benim için de özel bir anlamı var.
Sevgi ve selamlarımla
etkilendim..okunası paylaşım..tşk..
Herkesin böyle bir anısı olmuştur, içinin parçalandığı, cız ettiği. Ne diyelim, düşmez kalkmaz bir Allah. Acil şifalar diliyorum. Saygılar.
Insan olanın başına her şey gelebilir
Metin olmalıyız umudumuzu yitirmemeliyiz
Derdi veren Cenabı Allah dermanını da verir İnşallah diyorum
Saygılarımla
içten duygu yüklü bir yazı okudum. yazan kalemi kutlarım .saygılarımla.
Ne içten ne acı... ne güzel anlatım diyemeyeceğim .. içten konuşmalar diyeyim .. sevgilerimi yolluyorum canım ..inşallah her şey çok daha iyi olur... sağlıklar diliyorum canım.. sevgilerimle perinur olgun
Hüzünle okudum insanoğlunun başına böyle şeyler geliyor maalesef ama çok güzel bir anlatımdı kutluyorum ve eniştenize Allahtan şifa diliyorum
Ah be şair!Ne kadar hüzünlendim şimdi.Ben gideli herkese bir hal olmuş .
nerde sizin hep umut aşılayan şiirleriniz.
inan bu şiiri yazdığınız enişteyi kıskandım..ben ölüp gideceğim hiç kimse bana şiir yazmadı.
Sağlık haberlerini alırsınız umarım.
Başhekim geliyor ben kaçayım.
eyvallah.
Hüzünle dolu bir öykü. Eniştenize bizde sağlık ve şifa dileriz. İnşallah eski sağlığına kavuşur, yine anımsadığınız güzellikleri yaşarsınız. Selam ve sevgiler.
Bu şiir ile ilgili 26 tane yorum bulunmakta