Aç Bana Kollarını Şiiri - Halil Soyuer

gönlümde ceyhun taşar, gözümden seyhun akar;
üzerime taburla moskof gelse haklarım.
kinimin ateşinde kendi kendi kendini yakar;
bir moskof boğazına geçmezse parmaklarım.

içimdeki ateşi ben asla külliyemem,
atamdan miras kaldı bana bu moskof kini.
ömrüm yüz yıl sürse de, tam yaşadım diyemem;
yumruğum patlatmazsa bir moskofun beynini.

domuzlara çiğnetmem tarladaki darımı,
meş'aleler tutuşur gönlümün ateşinden,
allah'ım; vücudumdan kopar ayaklarımı,
eğer koşmayacaksam bir moskofun peşinden.

beni köyden köye at, beni dağdan dağa sür,
nerde olsa öperim toprağını, taşını.
sal eceli allah'ım şu anda beni öldür,
eğer ezmeyeceksem bir moskofun başını.

tahammül sona erdi; sabır son hadde girdi,
ey türk! yine tarihe zaferlerin yazılır.
çünkü, senin dinine yeni bir madde girdi:
bir moskof öldürenin sevabı bin yazılır.