Abuk Sabuk Şiiri - Tolga Aktürk

Çok sıkılıyorum diye başlıyorum şiirime
Aldığım her nefeste de
Sıkıntımın gittikçe arttığını vurgulamak istiyorum.
Yani, kazımak istiyorum bu kahrolası duyguyu dağlara
Orda çetelerle çarpışsın şehit düşsün istiyorum.

Karanlıktan hep kaçıyorum
Ama siyah elleriyle hep arkamdan koşuyor.
Bir kibritle bile olsa biraz aydınlanmak istiyorum
Onu da rüzgar söndürüyor.

Nasıl? Tasvirlerim yalnızlığı kazıyor mu beyninize?
Hayır, hayır;
Korkup kaçmak yok
Ya da kaybolup gitmek.
Ben tattım yalnızlığı,
Şimdide yalnızlığa yalnızlığı tattırmak istiyorum.

Erkenden yatıp uyumak istemiyorum bu akşam
Çünkü randevum var.
Kiminle mi?
Bu akşam geceyle tanışacağız.
O kendini anlatacak ben de insanları.
Kendimden fazla bahsetmeyeceğim
Beni sevebilir
Ve hep onunla kalmamı ister sonra.

Buluşmamız biter bitmez
Adresini bile almadan ayrılacağım oradan
Acele etmem lazım;
Arkadaşım gurbet beni bekliyor.
Sonra mı?
Sonrası yine hep aynı son
Alıp koynuma gurbeti
Sıla hasretiyle uyuyacağım.