Abu Hayat Şiiri - Nazmiye Kayar

Bilmiyorsun içimdeki yaşam mücadelesini;
Tufanları,her nefeste okuduğum şiirleri.
Bir elim Kaf Dağında,
Bir elim Anka Kuşunun kanadında;
Meğerse Abu Hayat suyundan içmişim
Bir karabasandan uyanınca.
Bu yüzdenmiş sağ kurtuluşlarım bütün ölesi kazalardan,
Bu yüzdenmiş boğazıma çarpan demirin
Teğet geçmesi şah damarımı!

Bilmiyorsun;
Bütün şiirlerimi,sadece sana yazdım türkülerle;
Her bir kelimede derin kuyulara düştüm,
Sağ çıkamamış cesetler topladım,
Kemiklerinde güneş parlıyordu,
Tükeniyordum…
Şimdi seni de kaybetmek korkusuyla yaşıyorum.
Her gün sazlıklardan kuşlar havalanıyor,
Leyleklerle kırlangıçlara uzanıyor başım.
Yüzüyorum sığ sularda,
Gelincikten elbiseler yapıyorum.
Bir salıncakta sallanırken
Halat kopuyor,düşüyorum;
Ya sensizliğin boşluğuna kaydırırsan
Seni seven şu canı?
Kurtulabilir miyim eskisi gibi
Bütün ölesi kazalardan?
Emin değilim...
Sensizlikle arasında bir fark göremiyorum
Yokluğumun...!

(İstanbul-27 Nisan 2007)