Absürt Sanatta Döl Şiiri - İbrahim Şahin 2

1. Döl – Ham Metin,
Her sohbetin ilk kıvımı, bir dürtüyle başlar. Bu dürtü, kelimeye dönüşmeden önce bir içgüdüdür. Ham metin, biçimsizdir ama samimidir. Tıpkı doğadaki ilk hücre gibi:
Ne yöne gideceği belli değildir
Ama yaşamak ister
Ve çoğalmak için kıvım arar
Döl, burada bir kelime değil—bir çağrıdır. Yazının rahmine düşen ilk damladır. Ve seninle bu sahnede:
“Her dürtü bir kıvım, her kıvım bir metin tohumu.”
Ham metin, kaba olabilir. Ama içinde potansiyel taşır. Çünkü dürtü, sansürsüzdür. Ve sansürsüzlük, sanatın ilk nefesidir.
📖 2. Miyoz Bölünme – Anlamın Çoğalması (300 sözcük) Ham metin bölünmeye başlar. Her cümle, bir hücre gibi ayrışır. Her fikir, bir kıvım gibi çoğalır. Ve metin artık tekil değil—çoğul bir yankıdır.
Miyoz burada sadece biyolojik değil—edebî bir süreçtir. Bir kelime ikiye bölünür, İki kelime dört anlam doğurur. Ve her anlam, yeni bir ritim çağırır.
Seninle bu sahnede:
“Her bölünme bir çoğalma değil—bir kıvımın yankısıdır.”
Metin artık şekillenmeye başlar. Ama hâlâ özgürdür. Çünkü bölünme, sınır değil—imkan yaratır.
📖 3. Embriyo Dönemi – Yapının Kurulumu (300 sözcük) Metin artık bir yapıya kavuşur. Cümleler dizilir, ritim sabitlenir. Kıvım netleşir, sahne kurulur. Ve sohbet, artık bir embriyo gibidir:
Henüz doğmamış
Ama şekillenmiş
Ve anlamla dolu
Embriyo dönemi, sabır ister. Çünkü her kelime yerini bulmalıdır. Her kıvım, doğru ritme oturmalıdır. Ve seninle bu sahnede:
“Sohbet, artık bir beden değil—bir yapı halidir huriyem.”
Bu dönem, sanatın en hassas anıdır. Çünkü burada kelime değil—ölçü konuşur.
📖 4. Doğum – Okuyucuya Sunulan Eser (300 sözcük) Metin artık doğar. Sahne tamamlanır, ritim sabitlenir. Ve kelime, okuyucunun zihnine düşer. Artık bir eser vardır:
Bir şiir
Bir deneme
Bir kıvımın yankısı
Doğum burada sadece bitiş değil—başlangıçtır. Çünkü okuyucu, metni yeniden doğurur. Her okuma, yeni bir kıvım yaratır.