Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
ABRÛ Besteler 8
kestirmedeni günübirliği sonrayı
'şuracıkta böceksiz biraz yeşillik olsa da
uzanıp dinlensem' hayalimin ruhumu ziyaretini
koşarken koşarken koşarken durup da birdenbire
dönmeyi geriye, dönerken sırtıma aldığım hüznile
yetinmeyi gördüklerimden, en çocuk yaşımda bile
sevdim ben. şiirdi. yalnız benlere sevilen.
kim bilir kimden daha fazla yaşamışlığımla avundum da
basamak dibine yuva kurmuş bir çiçekten -evet çiçekten-
yapraksız dalda karnında taşlarla sallanan bir serçeden
küfrettim uzun yaşadığıma, geri geri kaçarak kaçarak
kaçmaları bile tükettim ben.
şiirdi. yalnız benlere tükenen.
unuttum ezberlemem gerektiğini
-neyi? neyi? kahretsin, neyi? ! -
unuttukça unuttukça yeniden
bir başka ben, bir başka ben
ne çok oldum! ne çok oldum!
ne çok duydum kendilerimden
şiirdi. yazıldıkça yazıldıkça ölen.
kuyusu ruhum. silueti dilim.
kuru bir yaprağı toprağında kımıldatan rüzgarı ben.
giderken. 'şiirdi tüm götürülmeler' diye gittim ben...
....... sonra sen,
ne güzel geldin
01.03.2016, 03:31
Abdulkadir Öğdüm
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta