AbrAkAdAbrA. Şiiri - Serkan Gökü

ABRAKADABRA

Yazma kalem desem de
Yazarsın bu satırları biliyorum ben seni
Yapma işte ne olursun yapma
Bırak hiçbir acı hatıra kalmasın bu aşktan geri
Sen de görüyorsun ki şimdi bile dolu dolu oldu gözlerim
Ve gelecekte senin yazdığın her dize
Ayrı ayrı öldürecek bu bedeni
Günahı senin boynuna desem haksızlık olur
Sen değilsin nedeni
Senin hiçbir suçun yok
Yâr yardan atıp yaraladı beni.

Tut beni masa, tut düşerim şimdi bir yana
Ayrılık derdinden sarhoş gibiyim
Seçemiyorum kendi yazdığım kelimeleri harfleri
Sevdiğimi söyledim mi kâğıt?
Söylemedim değil mi?
Şu “a” mı ne işi var orda şöyle gelsin
Ve en serseri benliğiyle bu dize
“Seviyorum ulan! ..” desin

Bakma sen sevdiğim benim bu hâlime
Ben böyleyim işte
Sen midir değil midir demeden
Her şeyle konuşup duruyorum gereksiz yere
Bilirsin işte
Sensizlik deli edici sensizlik ölüm
O kadar gereksizim ki bu hayatta
Sanki kazanmak zorunda olan bir takımın
Kendi kalesine attığı golüm
Ve tanrının yazdığı bu devasa tiyatroda
Delilik benim rolüm

Sen gittin ya ömrümden
Yaşadığım her şeyde misafir görüyorum kendimi
Bazen yok yere yerçekimine yenik düşüyor gözyaşlarım
Bazen sinir krizlerine giriyorum
Ve bazen de
“Can çıkmayınca umut kesilmez;
Umut kesilince can gerekmez” felsefeme uyup
Bir intihar sahnesinde buluyorum kendimi
İşte gidiyorum işte kurtuluyorum diyor kalbim
Tam binecekken intihar gemisine
Ben sesli ben suretli biri dikiliyor karşıma
Ve diyor ki:
“Ne yapıyorsun, ölüp de kurtulacağını mı sanıyorsun
Saçmalama
Sen de biliyorsun ki ölsen de seveceksin
Hadi şimdi öldün diyelim bir daha nasıl öleceksin.”
Ben de doğru be deyip geri adım atıyorum
Ve her o sahneye çıktığımda
Aynı oyunu izliyor, aynı acıyı çekiyorum

Hüzün ve keder…
Benim ömrümden yediği zamanı
Kimsenin ömründen yemedi
“İtiver açılır” demişlerdi feleğin kapısına
Ben kırarcasına yumrukladım bana mısın demedi
Bir türlü yüzüm gülmedi şu hayatta
Hep hakkımı yediler
Tam vurdum dedim mutluluğu
El fittirdin dediler

İnan seni beklemekten değil yâr
Sen hayali kurmaktan sıkıldım
Terk edip gitmen o kadar acıtmadı da
Bir selamını esirgeyince yıkıldım
Şimdi sensiz, çaresiz yitik ve bitiğim
Ve bu bitkin hâlimden rahatsız ailem dostlarım
Yeter artık be deyip tokatlasalar da
Ben hep aynı SERKAN’ım

Eskittiği ceketler değil
Çektiği çile adam edermiş insanı
Gördüm.
Ve öyle çileler çektim ki:
Kocaman adama döndüm
Şimdilerde kirpiklerim uzadı yâr fazla sulanmaktan
El yordamıyla yanlara itsem de yanaklarımı
Gülme tablosu çizemiyorum
Ve sen;
Milyonlarca soytarı getirip önüme koysan
Yüzümü güldüremezsin
Dayayıp namluyu alnına çeksen de tetiği
BU AŞKI ÖLDÜREMEZSİN.

Anlayamadım ki ben biri açıklasın bana
Sen mesela;
Ne oldu neden oldu?
Söylesene neyin ödülüydü seninle olmak
Daha doğrusu neyin cezasıydı senden ayrılıp sensiz kalmak
İmkânsız kadar mı imkânlı yâr dönüşün
Bir daha birleşmeyecek mi ellerimiz
Sana en içten duyguyla “aşkım” diyemeyecek mi dilim
Saatlerce oturup
Zamanın nasıl geçtiğini bile bilmediğim
Cumartesilerim olmayacak mı benim
Ve gizlice baktığı gözlerde
Kahverenginin en güzel tonunu göremeyecek mi gözlerim
Bir daha on sekizinde olamamak gibi mi yâr
Seninle olmak
Ne kadar da güzel olurdu oysa
Reenkarne olup yeniden yaşamak

Ben hâlâ kendimi avutup duruyorum içimdeki sesle
Tıpkı annesi ölmüş küçücük bir çocuğu teselli eder gibi
“Gelecek gelecek bi yere gitti yakında dönecek” diyorum
Dönmeyeceğini her anladığımda da
Dudaklarımı avucumun arasına alıp
Hüngür hüngür ağlıyorum
Ve her sabah kalktığımda ilk iş
Bütün odalarda seni arıyorum

Hangi çare geri getirir yâr seni bana
Söyle hangi ” ABRAKADABRA”
Ne zaman o güneş tekrar doğar dünyama
Hani bir yemin etmişsin ya annene
Ne olur bir yemin daha et, kat içine beni de
“Her şeyde gözüne görünmeyeceğim
Bir daha rüyalarına girmek yok
Hayallerini süslemeyeceğim söz” de
Bir sen değilsin aslında
Aklıma hayalime gelen
Bazen bizi ayıranlar da geliyor önüme
Çıkıp karşılarına bağırıyorum yüzlerine
Neden diye
Siz aşk nedir
Siz sevda nedir bilmez misiniz diye haykırıyorum
Hem de edepsizce
Öyle insanlık dışı oluyorum ki o zaman
İnan anlatamam
O an beş kişiyle gelip ıslatıp ıslatıp dövsen beni
Haddimi bildiremezsin
Ayağına taş bağlayıp derin suya atsan da
BU AŞKI ÖLDÜREMEZSİN

Bak yine sabah oluyor yâr
Bir ben ayaktayım
Bir de ibadet yolundaki insanlar
Sadece dini bir çağrı değil
Aşkımın da şahididir ezanlar

Bende mi ibadete başlasam acaba
Mutluluk adına
Görüyordur rabbim beni ama
Dua etsem duyar mı?
İçine batar mı bu garip hâlim
Kabul edip siler mi kederimi
En baştan eline alıp
Şöyle güzel bir düzenlemeyle
Temize çeker mi kaderimi
Yoksa o da sen gibi anlamaz mı sevgimi
Zaten ben hiç kimseye hiç bir şekilde anlatamıyorum ki
Sana olan aşkımın büyüklüğünü
Şiirle deniyorum
Dizeler estağfurullah diyor
Felsefeyle deniyorum
Beynim beni aşar diyor
Bilimle anlatayım desem
Sığmaz fiziğe kimyaya
Seni sevdiğim gibi annemi sevsem
Bir ben daha getirir dünyaya
Ah bir unutabilsem hayata döneceğim
Ama beceremiyorum

Ne yapmalı ki seni unutmak için
Var mı bi fikrin
Dur söyleme!
Onu da denedim
Olmuyor ne yaparsam yapayım olmuyor
O kadar derin ki düştüğüm bu kuyu
Hızır bile beni görmüyor

Bir sensin yâr bu amansız derdin çaresi
Ne zaman uzatacaksın
Beni bu kuyudan kurtaracak merdiveni
Hangi inatçı felsefe söyle
Hangi küstah fikir nefret ettirdi seni
Ve hangi kendini bilmez hırs cümlesi unutturdu beni
İnanır mısın bilmem ama
Bazen ben de buluyorum bir tane
Unuturum be diyorum ben de unuturum
Unuttur ve hayata dönerim
Her seferinde senin sesin destekliyor beni
Diyorsun ki herhangi bir yerden:
“Hadi bakalım “
Sesini duyar duymaz en baştan devam
Yine seni arıyor gözlerim
Ve takılmış bir kaset gibi
Hep aynı şarkıyı çalıyor kaderim

Dokuz kat boya sürsen yüreğime
Kendini sildiremezsin
Tam kalbine saplasan da zehirli hançeri
BU AŞKI ÖLDÜREMEZSİN.

Beynim gönlümün emrinde yâr şimdilerde
Unutmak istedikçe
Daha çok seviyor kalbim seni
Başka bir çözüm olmalı yâr
Gelmelisin mesela
Aşkım deyip sarılmalıyım ben de sana
Sevinçten çıldırmalı, ağlamalıyım
Son damlaları mutluluktan akıtmalıyım
Ama olmaz dersin değil mi?
Olmaz deme be güzel
İnan çok zor oluyor
Sana göre hava hoş tabi; unuttun gitti beni
Bense karaya çıkmak için attığım kulaçlarla
Okyanuslara açılıyorum.
Unutmak şöyle dursun
Daha ha bire çoğalmasını durduramadım sevdamın
Ve o arttıkça çektiğim çile de artıyor

Sen de üzüldün belki doğrudur ama
İnan benimkisi çok çok daha fazla
O kadar fazla ki;
Milyonda birini versen sana çilemin
Hayatını sürdüremezsin
Boğazından tutup havaya kaldırsan da
BU AŞKI ÖLDÜREMEZSİN.

Ama ne olursa olsun güzel yâr yaşamak
Sen diye sen umuduyla yaşamak
Seni tekrar görme isteği hayata döndürüyor beni
O kadar büyük ki içimdeki aşk
Kaç kez intihar anımdan eli boş gönderdim
Tanrının gönderdiği meleği
Yani sözün özü:
Dini aşk olan insan olsa dünyada
Bana tapar.
İntihar anıma her geldiğinde bir fotoğrafımı çekse Azrail
Albüm yapar.

En büyük aşkı kıyamet alameti olarak yazıyorsa eğer kitaplar
İnsanlık hazır olsun kıyamete çeyrek var

Önceki dizelerde söylemiştim ya
Bir türlü durduramıyorum
Sevdamın artışını diye
Sebebini şimdi buldum
Demiştim ya sana bir şiirimde:
“Sayabilir misin dünyada
Bir harfi kaç kere gördüğünü
‘İsmin’de yok ‘Adın’da bir tane
Bilebilir misin bir harfi ne kadar gördüğünü
Sanmıyorum.
Ben seni dünyada gördüğün ve göreceğin
“A” harfi sayısı kadar SEVİYORUM.” demiştim ya
Sanırım sen hâlâ bir yerlerde “A” harfi görmektesin
Yaz kalem yaz “ABRAKADABRA” yaz
“Ağ” yaz “Çoban” yaz
Yâr görsün artsın bu sevgi
Çok fazla sevmekten kalbim patlar
Ben de öyle kurtulurum belki

Tamam, kalem bu kadar yeter
Bu kadar senden istediklerim
Son sözünü söyle çekil şöyle
Gerisini yaşlarla yazacak gözlerim
“ÇOK ÖZLEDİM”

“Aşkımıza ilk şahit yerde ufacık bir kız ve gökte ayın on dördü
İlk buluşmamızın ilk saatlerinde bizi ilk onlar gördü
Son kez geldiğinde son nefesimi almaya
Son dileğimi sorsa Azraillim
Yetim kalmış bir çocuk çığlığıyla seni haykırır dilim
Bitmez yâr bu sevda bitmez
İnan bitiremezsin
Beni çoktan öldürdün doğru ama
BU AŞKI ÖLDÜREMEZSİN.

Bak bir gül zamanım daha bitti yâr
Bahçemdeki son gül de bir hastaya gitti
Ama sen yeter ki döneceğini söyle
Ben her adımına bin gül koyarım
Ve alıp elime rengârenk boyaları
Koşar geleceğimizi boyarım.

Ama ben biliyorum cevabı:
“Olmaz imkânsız” dersin
Acizliğim aşkımdan da büyük yâr
Cennetten binlerce huri getirip koysalar da
Senin yerin dolmaz
“Sevmiyorum de, başkası var” falan de yâr
Böyle ayrılık olmaz

Ha! unutmadan
Severek öleni bildirmek isterse eğer ana haberler
Sende bir resmim olacak, onu onlara ver

Bir sen duymadın yâr benim feryadımı
Sağır sultan bile duydu
Bakma kalemin bu kadar gevezelik yaptığına
Aslında söylemek istediğim tek şey şuydu:

SENİ BANA KAZANDIRAN SİHİRBAZIM
BİR ABRAKADABRA DAHA DESE DE UNUTSAM SENİ
AMA NERDE!
TONLARCA GÖZYAŞIM VAR GÖZLERİNİN GÖRMEDİĞİ YERDE
BIRAKSALAR; MİLYONLARCA YIL YAŞARDIK BU SEVDAYI AŞKIM
ÇOK GÜZELDİ DUYGULARIM KAPANDI PERDE.”

serkan GÖKÜ

Serkan Gökü
Kayıt Tarihi : 5.12.2008 14:45:00