Abonten'in Laneti -part4-

Her gece Ay’a bakarak bir şeyler saçmalıyorum
Çizdğiniz sınırda değilim
Bu yüzden garip gözükebiliyorum
Artık bu lanetten kaçabiliyorum
Ama ona alıştım ben onu kovalıyorum

“NE DEDİN?”
Sizi duyamıyorum
Mantık kavramınızı kanıksamıyorum
Ve bana bi’ canavar gibi bakanlardan
Elbette nefret ediyorum
Bana olan nefretinizi hissediyorum
Sevgi beslemeye devam edin bana karşı
Çünkü ben bundan güç alıyorum

Karanlık denizleri aydınlatır yakamoz
Sanatım bir uzay gemisi
Ve ben Neil Armstrong
“Bu benim için büyük
insanlık için küçük bir adım”
Sadece kendi ağzımda adım
Tabii şimdilik

Vakti gelince
Yıldızlar benim için sıraya girecek
Tüm nebulalar yeniden ışık verecek
Hayalime ulaşıcam
Bu lanet dillere nüksedicek
Ayın karanlığında kızılla dans edecek

SUSUN! Sadece izlemeniz gerek
Beni dinlemeniz gerek
Dahilerden ümidi kesmek
Ve duyguları işin içine katmak gerek
Kadınların deliliğni görme
Aşkı unutmak gerek
Bu stoacıların dahiliğini görme
Eski şiir anlayışını unutmak gerek
Akıl ve sağduyu ile şiir yazmamı bekleme
Benim içimdeki deliyi görmen gerek