Dünya dönüyor şafak söküyor, sararmış yapraklar,
Solmuş karanfiller, rüzgâr acımadan savuruyor.
Merhamet edip el uzatıyorum,
Nefsim:”sen önce kendi haline bak” diyor.
Geceler karanlıkları arıyorum, saklanmak örtünmek için,
Gündüzler sizlerin olsun, yalnız bırakın beni karanlıklarla,
Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.
Devamını Oku
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta