Abluka Şiiri - Mesut Fırat

Dünya dönüyor şafak söküyor, sararmış yapraklar,
Solmuş karanfiller, rüzgâr acımadan savuruyor.
Merhamet edip el uzatıyorum,
Nefsim:”sen önce kendi haline bak” diyor.

Geceler karanlıkları arıyorum, saklanmak örtünmek için,
Gündüzler sizlerin olsun, yalnız bırakın beni karanlıklarla,
Önümdeki sırlı hayat soruları kızdırıyor beni,
Neden bir tebessüm eden yok herkes sırıtık.

Sevmek bir çıkar içinmiş, asıl sevmek gerçek aşk
Evet, aşk uğruna canların bile düşünülmeden verildiği,
Mecnunun Leyla için delirdiği, emsali görülmemiş aşk.
Peki, ben aşk diye girdiğim bu ablukada ne yapacağım söyleyin...