Ablan ve Ben Şiiri - Arzu Aytaç

Bu sabah liseden kalma bir şarkıyla uyandım.
Neye işaretti bilmiyorum.

Sezen konserine gittik dün ablanla
Yine hiç senden bahsetmedi.
Çok yağmur yağdı ablanı beklerken,
Çantamda antibiyotiğimle ıslandım kızılayda.
Geldi aldı beni,sen yoktun.

Evde kalmış bir kız,evde kalmak üzere bir genç kız,
Islandık dün akşam beraberce ablanla.
Tek ortak noktamız sendin,
Ona analitik bir kardeş,
Bana içinde yittiğim bir labirent.

Tek ortak noktamız cismindi dün akşam,
Öyle ki ismin bile başka başkaydı hafızalarımızda.
O ilk isminle bilirdi seni,ben ikincisiyle.
İkincisi çok yakışır hala sana,
Yaşından genç durur.
Baban koymuş,sonra unutmuş,
İlkiyle sevmiş seni,ilkiyle 'oğlum' demiş.

Ben ikincisiyle bildim,
Ellerine,kır saçlarına,güzelim gözlerindeki ıslaklığa,
İkinci adınla dokundum.

Dün akşam ablanlaydık,
Bakındım durdum arabadan inene dek...
O da usanmış artık,bahsetmedi senden...