Ablama özlem Şiiri - Meryem Aladağ

sende gittin....
ardınca binlerce yürek bıraktın
ne yüzün güldü yaşamın boyu nede yüregin sevindi
fukaralık belini büktü, evlat acısı canını yaktı
sende ananın ve bizlerin yüregini yaktın istemeden
bi cumartesi haberini aldım hastaymıssın
hemde en adi hastalık kanser........

elimden düştü telefon... isyan ettim! parçaladım kendimi
acil yetişemedim param yoktu, kan lazım gelemedim
bir buçuk yıl hastane köşelerinde zehir içtin ilaç diye
evim diye yavrularım diye parçaladın kendini
bırakmadı zalim hastalık,özlemini gideresin
tam düzeldi hastaneden çıktın
bize dünyaları verdin daha ne verebilirsin ki sen geldin

o zalim hastalık gene sardı dört bi tarafını....
başladı gene iç sancıları,anan yıkıldı başında
elden çaresiz bişey gelmezzzz aglasak hastalık duymaz
en mutlu günüm beş gün sonrası sen gittin.......
bi daha dönmemecesine gittiinnnn
az mı geldi sevgimizde seni kurtaramadık

ananı,evlatlarını, kardeşlerini,vede hayat arkadaşını
nasıl bıraktın? nasıl yaktın? dünyalarını yıktın? bilirmisin!
helede babanı o duygusuz görünen pamuk yürekli babanı
yavrum gitmemeliydin! beni yıkmamalıydın! diye isyan eden babanı
çok geçmedi zaten altıay dolmadan sana kavuştu
hemde aynı illet hastalıktan oda bıraktı bizi..........

şimdi rahatsın acıların dindi agrımıyor bi yerin
ya bizim sensizlik sancılarımız ne olucak
yüregimizin hep bi yanı eksik hep yarımız
dizine kimin yatıp saçlarımı okşatıcam
ablamm degil annem şevkati kime duyucam
aglayınca kim teselli edicek,,,,,,,,

bak aglıyorum ablaaa... duyuyomusun
seni ne çok özledik biliyomusun? anamın saçları tuz oldu!
göz pınarları kurudu, yavrumm diye diyeee!
mezarına geldim, sanki ordaydın elimi dokunsam tenine degicektim
anlattım her zamnki gibi dertlerimi sana, dinledin gene sessiz
ama bana gülümsemedin ses vermedin ablaaaa........

hepimizin yüregindesin unutulmadın unutulmıcaksın
ilk gittigin gün neyse acımız şimdide aynı

mekanın cennet olsun Ablamm