Ablama Şiiri - Murat Gevrek

Bu ne haldir
Bir tuhaf sancı dolaşır içimde
Yine bu gece
Karanlık beni boğuyor
Her zerremde yine sen
Tükenmiyorsun
Her güne yeni bir can katan sen
Ama ya
Beni bitiriyorsun
Benim ellerim terler,
Benim bedenim bir anda buz kesilir
Kelimeler gülümsemiyor artık dudaklarımda
Ve sen beni korkutuyorsun!
Ve bunu göremiyorsun!

Bir gün hayatımdan çıkacaksın
Boş kalacak doldurduğun yerim
Sana olan sevgimi kimseye anlatamıyorum
En çok seni uyurken seyretmeyi seviyorum
En çok seni uyurken seyretmeyi seviyorum
Bilmiyorsun seyrettiğimi seni
O zaman çok masum oluyorsun
Bütün hırçınlığını örtüyorsun göz kapaklarınla sanki
Çiçeklerin tebessümüyle uyuyorsun
Ayrı bir güzel görünüyorsun gözlerime
Ne kadar da şanslıyım!
Ben ne kadar şanslıyım!
Çünkü yine karşımda melekler gibi durgunluğun
Ne olur abla
Beni bu güzellikten mahrum bırakma…
Bu güzelliği ellerimden koparma…

Şair; Ecem Keser - Düz; Murat Gevrek