Ablam’a Şiiri - Ali Cihangir

ben senin küçük kardeşin
maviş gözlün
büyük hayalleri
kocaman düşleri olan
garip kardeşin...

hatırlıyorsun değil mi
küçükken hep kavga ederdik seninle
kızdırırdın beni
ben de o zaman basardım havayı;
“ulan bir gün gelecek
kocaman adam olacağım
adam gibi adam
dev gibi adam
altımda makam arabam
özel şoförüm
yanımda fıstık gibi birisi...”

bir gün gelecek evlenecektin
gidecektin bizi köyde bırakıp
ben de dev gibi adam olacaktım ya
evinizin önünden geçecektim
bir selam bile vermeden...

şoföre “bas ulan şu arabanın kornasına
basta adam gibi adam
dev gibi adam görsünler...”
o zaman çatlayacaktın
kriz geçirecektin kıskançlıktan...
çocukluk işte...

bilirsin; hayallerim vardı küçükken
dev gibi, kocaman hayallerim...
bilirsin; ne kadar kavga etsekte seninle
beş dakika sonra yine barışırdık...
gerçi her zaman ben suçluydum
ve tehditler savururdum sana;
“akşam babam gelirse...” diye...

ne istersem yapılırdı
evin son çocuğuydum ya, küçük bebeği, mavişi...
nazlı büyüttünüz beni
biliyorum çok severdiniz...

hatırlıyor musun?
bir defasında Sultan ablam;
“siz ikiniz bizim öz kardeşimiz değilsiniz,
siz bebekken Anneniz ile Babanız ölmüş
sizi biz evlatlık almışız.
inanmıyorsanız gözlerinize bakın
ikinizin gözü de mavi
bize hiç benziyor musunuz? ” demişti de
birbirimize sarılıp saatlerce ağlamıştık...

akşamlar geçti
yıllar geçti o günlerin üstünden...
sen evlendin
çoluk çocuğa karıştın
belki tüm hayallerin gerçek olmadı ama
biliyorum... biliyorum mutlusun...
oysa ben... oysa ben
ne dediğim gibi altımda makam arabam oldu
ne büyük adam olabildim...
bildiğin gibi;
yorgun bir yürek
çaresiz bir insan...

gerçi babam hep söylerdi;
“bu çocuk adam olmaz”
şimdiki gibi...

ben hala senin küçük kardeşin
maviş gözlün
büyük hayalleri
kocaman düşleri olan
garip kardeşinim...

16 Temmuz 2002 Osmaniye