Ablam Şiiri - Mustafa Abdullah Güney

Çocukluk anılarımda fazla yer ayıramadığım
Ayırdıklarımda çok net hatırlayamadığım
Hatırladıklarımla küçüklüğünü tanıyamadığım
Yanımda olmasanda hep seni andığım
Sensizliği anlatmamı istersin
Ama yeri yok bu dünyada hüznümün
Her zaman yanımda olmanı isteyen
Derdini anlatacağım gönlümün

Ben seni hep uzaklarla beraber sevdim
Uzaklarda olmanla kendimden geçtim
Yakınımda olmanla kendime geldim

Ne zaman gelirde kavga ederiz dedim
Ama o zaman ben küçüktüm
Sense benim üstümde kocaman bir büyük
Ah nasıl özlüyorum o günleri bir bilsen
Şimdi ne zaman meraklının önünden geçsem
Hep seni düşünüp dertlenirim

Sizin hiç böyle bir ablanız oldu mu
Tabi ya olamazdı
Benim ablam dünyada bir tane

Bütün sıkıntılarına rağmen
Üzüntüsüne boyun eymeyen
Sevdiklerinin mutluluğu ile sevinen
Kederleri ile kederlenen
Kendisinden daha çok sevdiklerini
Düşününen

Hayat öylesine yaman
Ne zaman başım sıkışsa
Sığındığım bir liman
Benim bir tanecik ablam
Ama artık bu uzaklar
Çok fazla be oldu ablam