Ablam Şiiri - Bülent Erkigün

Ne güzel bir Ablaydın Sen
En merhametlimizdin.
Kıyamazdın kimselere,
Bizim için canını bile verirdin.
Ana yüreği vardı gönlünde,
Mutluluğumuzla mutlu olur.
Hüznümüzde kalbin parçalanırdı.
Yüce dağlar kadar büyük bir yüreğin vardı,
Bizi sığdırmak için o yüreğe
Ormanları bile kesip atardın.
Biri beş yapıp koyardın önümüze.
Yokluk bilmezdi ellerin
Seni düşündüğüm anda,
Titrer benim yüreğim.
Severken öyle bir severdin ki
Ruhumuz bedenimizden ayrılır,
Sıcaklığınla bizleri mest ederdin.
Gözlerinde huzur ve sevgi vardı.
Bakınca o ela gözlerine,
Kaybolurdum,

Bülent Erkigün

Ne güzel Ablaydın Sen.
Bir insan sevecekse Ablam gibi sevecek
Sevilmeyi sende öğrendim.
Sevmeyi de.
Sen ne güzel Severdin.
Kırmadan, Üzmeden, Acıtmadan,
İlk adımını atan bebeği sever gibi severdin..

Ne güzel Ablaydın Sen.
Sekizimizin en büyüğü,
En yüce gönüllüsü,
Ama Sen gittin.
Hepimizden bir parça alarak.
Bizi artık kim bu kadar sevecek,
Kim bu kadar okşayacak,
Kim bu kadar bağrına basacak.
Sen gittin,
Bizimde bir parçamız seninle gitti,
Dönmemek üzere...

Biliyorum artık acıların son buldu.
Biliyorum gittiğin yer huzurla doldu.
Biliyorum o güzel ruhun kalbime doldu
Ama Acımızın bitmeyeceğini de, Biliyorum...