Sonbaharın ilk yaprakları düşüyordu
Sana veda ederken
Unuttum şimdi hangi yılın hangi günüydü
Tek bildiğim bir mavi minibüstü bizi ayıran
Kalbim kağıt kesiği gibi sızlıyordu
Kelimeler düğümlenmişti boğazımda
Dokunsan ağlayacaktım.
Sen ise içine hapsettin gözyaşlarını
Sadece boş gözlerle bana bakıyordun.
Yıllar sonra beynime kazınacak olan o son bakış.
Şimdi tiz bir keman sesi eşliğinde
Hatıralar canlanırken beynimde
Aklımda tek bir soru;
Neden o sabah ağlamadın abla
Sahi sen hiç ağlamaz mısın?
Kayıt Tarihi : 21.10.2024 13:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!