Ablam Şiiri - Coşkun Kalaycı

Kimisi amca kızı der,
Kimisi kuzen.
Biz seni Ablam bildik…Ablam.
Güler yüzlü, cana yakın,
Adamım diye tutardın,
Olsun yeter ki; kan bağına yakın
Karındaşlarından ayırmadın bizi,
Dayı yaptın kızına…
Dilinle inceltmedin,
Yermedin, sövmedin, dövmedin bizi…
En büyüğümüzdün evlatlar içinde,
Soldun baharında,
Daha otuz bir yaşında.
Ablasız bıraktın bizi…
Senden yana zerre olmaz şikayetimiz,
Cennet olsun mekanın.
Yaratandan dileğimiz…
Bir evladın var,
Kendi nur adı Şevval.
Gelmez onun başına kötü hal,
Önce Yaratanı,
Sonra dayıları var…
Ablam…
Yattığın yer gül olsun,
Nur olsun seni karşılayan,
Çileler çektin hasta yatağında,
Kefaret olsun sana, yattığın toprağında…
Sen aslına döndün,
Gönderen aldı seni yanına.
Şikayetimiz olamaz,
İsyanımız asla…
Ablam yattığın yer gül,
Seni karşılayan nur,
Mekanın Cennet olsun…