Ablak bir şüphe Şiiri - Erdal Çoban

ablak bir şüphe bu
ölüm getirir üstelik
suçum yok desem ne yazar
yüzümde vietkonglu yazar
polis şefi bilirmi bilmem
yüzleri okumayı
tek bildiği öldürmek
nefret ettiği dünyayı
benim yüzüm ablak onun ise düşleri
babası dövdü belki
çocuktu üstelik
şüphesini siper edip elindeki silaha
vurdu benim gibi bir çoğunu
çocuğum dayak yediği yaşta
ben tek sille atmadan öğrettim ona sevgiyi
çocuğumun yüzü temiz
okunmaz muhalefeti
bulamaz onu şüphen
sen beni öldür
kin şeklinde tabancayla