Şimdi kaldım tek başıma.
Ne söylesem hep boşuna.
Gitmeyecek hiç hoşuna,
Ağlıyorum ablacığım.
Ne yapayım tek başıma,
Bakamamki göz kaşına,
Ağlamağım hep boşuna,
Ağlıyorum ablacığım.
Kaldım odada tek başa,
Ablacığım sen çok yaşa.
Gözümde yok ağa paşa,
Ağlıyorum ablacığım.
Ne diyorum aman aman,
Bu dünyada herşey yalan.
Düşününce hemen her an,
Ağlıyorum ablacığım.
Bilmiyorum ne yapayım.
Uykudayım uyanayım.
Diyorumli ağlamayım,
Ağlıyorum ablacığım.
Bu dünyayı anlamadım.
İnsanları tanı madım.
Dua bile edmedim.
Ağlıyorum ablacığım.
Ah abla seni çok özledim.
Hep yokunu gözledim.
Komşuları hep sesledim,
Ağlıyorum ablacığım.
20.6.1995 RİZE
Havva Önder MüslümKayıt Tarihi : 11.3.2007 03:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ablam evlenip gidince kendimi çok yanlız hissediyordum. Şiirle kendimi avutuyordum. Sanki büyük bir rahatlık hissediyordum.
Selamlar.
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ
hakedilmiş bir sevginin şiirini okudum
ayrılık bir ölüm düşü önsezisi gibi birikmiş şiire
samimi ifadeler
ne güzel
keşke benim de ablam olsaydı
o zaman bu şiiri de kıskanırdım
tebrikler
TÜM YORUMLAR (6)