Abla-Anneler Çocuklugunu özler.

Çocuktuk
büyüdün dediler bize.
büyümek, istiyorduk
ama, çocuktuk.

Bir kac yaş, büyüktük
kardeşlerimizden
abla olduk.

Ablaydık
anne, olduk..
kardeşlerimize.

yedir.. icir
üstünü başını, giydir
oyuncak, bebek
niyetine.
al, kucagına
kardeşlerini gezdir.

Akranım, olan
amca kızlarıyla
evcilik, oyunumuzun
en tatlı, malzemesiydi
bebek, kardeşlerimiz.

Anlamasakta
her, şeyiyle
anne gibi, ilgilendigimiz.

Agladıgında
beşiginde, salladıgımız
altını, temizleyip
bezini, minik ellerimizle
yıkadıgımız.

Susmayınca
uyutmaya, çalıştıgımız
annemiz, gelene kadar
annesi, oldugumuz
kimi, zaman
unutup
aç, susuz
bıraktıgımız.

Kardeşlerimizin
kendiside, çocuk
anneleriyiz, biz.

Abla, olmayı
bilmeden
anneligi
çocukken, ögrenmişiz.

Şimdi, hasretiz
çocuklugumuza.
çocukca..
yaşayamadıgımız
çocuklugumuzun, özlemindeyiz...