Abla Şiiri - Mustafa Coşkun Kale

Ne zaman bunalsam,
Usansam,yılsam şu fanilerden...
Unutmak istesem,
Bütün kötüleri...
Kaçar gelirdim ya Abla sana...

Hani uzanınca;
Köşelerde bir yerlere,
Bir şeylerle örterdin;
Örtüverirdin ya üzerimi
Uyusun da unutsun diye...

Sonra sobada kaynayan;
Çaydanlık fokurtusu,
Ve...bir radyo mırıltısı;
Fon olurdu gayretlerine...
Derdime,dermanıma Abla!

Ört! şimdi,ört Abla!
Unuttur! kötüleri,kötülükleri...
Ört! kapat! ne yaparsan yap şimdi
Her yerimi,her şeyimi kaybet bir şeyle
Taş,toprak ne var, ne nasibimse...