ABİR’e Şiiri - Bekir Necati

Dudakların öpüşlerden yoksun,
Gözyaşların da yok artık.

Ateşten bir gömlek,
Toprağının üzerinde,
Bir kızıl karanfil.

Yürüyorum,
Yürüyorsun,
Yürüyorlar, nice senler!

Yürüyecekler,
Yürüdükçe büyüyecekler,
Büyüdükçe yürüyecekler.
Senin yerine.

Bir “Abir”
Binlerce “Abir”
Taşır bu yükü.

Ağlamak yok,
Gözyaşı da dökmek yok.

Artık Ortadoğu yok!
İnsanlık da!

Amma ve lakin,
Korkuyorlar!
Korktukça küçülüyorlar,
Küçüldükçe korkuyorlar!

Büyüyen Abir’lerden