Abim Şiiri - Celal Koşal

Geceler yorganım sarmıyor beni.
Kirpiğim kirpiğe değmiyor abim.
Sağıma don vurmuş solumda ateş,
Yanıp da küllenip sönmüyor abim.

Zaman nasıl geçti, su gibi aktı
Eskilerden kimse kalmıyor abim .
Solan eşsiz gülün son damla kanı,
Yuregimde sessiz geziyor abim.

Kim bize yar oldu, kim bize yaren ,
Dokuzdan sekiz can bizlere veren,
Bir karınca için dağlar deviren,
Sessiz ve sedasız gitti be abim.

Ah ettikçe başım öne düşüyor,
Yokluğuna yandım yürek üşüyor,
Yetmiyor nefesim bağrım deşiyor,
Ben bu ayrılığa yenildim abim.

Ne güzelmiş meğer bir daha görmek,
Sarılıp boynunda binlerce öpmek,
Anam deyip yüze yüzümü sürmek,
İstesem de artık olmuyor abim.