Abim Şiiri - Hatice Atak

Benim abim başkadır.
Geçilmez surları tek başına yıkan adamdır.
Sert yüreğinin arkasında
Sevgiden hançer izleri vardır.
Çok iyi hatırlarım ben onu.
Her zaman
Belinde bir emanet,
Cebinde bir avuç kurşun vardı.
Kan akıtan o makineyi taşımasına kızardım,
“Başka çare yok kardeşim” derdi.
Ne zaman gece eve gelmese
Sabaha kadar yolunu gözlerdim.
“Abi korkuyorum! ” derdim.
“Ben uyursam, çocuklar uyuyamaz.
Ben içeride olursam, mazlum dışarı çıkamaz” derdi.
Benim abim mert adamdı,
Ve sevdiği bir kız vardı.
Hep gizledi, söylemedi.
Kız ellere gelin oldu da
Sesini çıkarmadı.
İçkiye, sigaraya değil
İmanından çaya bağlandı
Benim abim.
Onu tanırım ben...
Başucunda Kur’an olmadan yatmaz,
Tespihi hiç elden atmaz.
Canından geçerde
Vatandan geçmez!
İçinde fırtına kopsa dahi belli etmez.
Âleme isminin kazıtmış,
Mekansız adamdı
Benim abim.
Ali abiden başkasını dinledi,
Hiçbir oyuna gelmedi.
Bizi yalnız Allah’a emanet ederek
Arkasına bakmadan gitti.
Darağacına asılacağını bildi;
Yolunu değiştirmedi.
Dava adamlığından dönmedi
Benim abim…