Abim. Şiiri - Şamil Akay

Şayet ahirette bana ''yaşadığın dünyada iyi ve temiz insan tanıdın mı? '' diye sorsalar.
Kendimden emin bir şekilde "Yirmibeş sene önce tanımaya fırsatım olmadan doğumda ölen adını taşıdığım abimdir" derim. Bu sabah annem kahvaltıda anlattı; ölüme giderken Babamın serçe parmağını sıkıca tutmuş. Hayata tutunur gibi! çünkü bilirsinizki çocuklar için hayat; Baba'dır. çünkü babalar çocuklarının tek kahramınıdır. ama ölüm Allah'tan gelmişse ne yazıkki bir baba bile önüne geçemiyor..
ve öldüğümde...
Mezarlıktaki günahkar imamın,
"Merhum Şamil Akay'ı nasıl bilirdiniz? " sorusuna.
"Dünyayla başa çıkabilen,
ama kalbiyle baş edemeyen bir adamdı" deyin.
..ve vasiyetimdir: 'mezarımı derin kazın.'
söylediklerimden çok sustuklarım yakıyor canımı.
yazdıklarımdan çok yazamadıklarım incitiyor parmaklarımı.
yaşadıklarımdan çok yaşamadıklarım öldürüyor beni.
sırtımda taşıdığım yükler ve içimde öldürdüğüm insanlarla gireceğim o mezara. bundandır vasiyetim.