ABİLERİMDEN ÖĞRENDİM
Bir güz sancısı, düşerken avuçlarıma
Kanar çocukluğum, çırpınan bir serçe gibi
Bir türkü dokunur yalnızlığıma, elleri titreyerek
Mısraları telaşlı ve ağlamaklı
Kan tutar geceleri, ay utanır, yıldızlar ağlar
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta