Abidinpaşa Şiiri - Süleyman Demir

Abidinpaşa…
Yorgun gözlerimi çaktığım alacakaranlık dünyam…
Abidinpaşa…
Geçmişle gelecek arasında tepinen salıncağım…
Abidinpaşa…
Deli dolu gençliğimin gece karası saçları…
Anılarım, kavgalarım, bitmez tükenmez haftalarım…
Abidinpaşa…
İçimdeki isyanın çarptığı duvar…
Ben, yalnızlığım, yarınlarım…
Abidinpaşa…
Başkaldırırcasına karanlık…
İçinde bilinmezlerle kilitli bir sandık…
Ve ve ben bekliyorum
Tükenmez mehtabında gecenin
Ay bir başka… Yıldızlar bir başka…
Abidinpaşa…
Gelmese miydim keşke?
Abidinpaşa…
Hayatımda hırçın bir bayır…
Bir yanım kurtuluş… Bir yanım tuzlu çayır…
Anlıyor mu ki beni? Yok… Hayır…
Abidinpaşa…
Sağır ateşten bir mezar…
Abidinpaşa…
Katlime ferman yazar…
Ellerim boşlukta… Dünya dönüyor…
Dönüyor Abidinpaşa…
Abidinpaşa…
Gül yaprağında kör kurşun…
Söyleyin yıldızlar, kara gökler konuşun!
Damla damla yağıyor Abidinpaşa!
Büyüdü sel oldu içimde… Bir zaman seli…
Abidinpaşa…
Onca hasretlerimin yeli…
Ve ben hasretim hasretlerime…
Özlem duyduğum nicesine hasret…
Abidinpaşa…
Soğuk duvarda nefret…
Yine de gülüyor toprak rengi gözlerim…
Zaman akar, yer direnir, gökyüzü kanat gerer…
İçimde kabarır yemyeşil denizlerim…
Ve ben Abidinpaşa’da sonsuzluğu özlerim…