Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
1966 yılı, Zemheri üç... Doğmuşum.. Bir başına anadan.. Kardaş bacısız.. Baba ha var ha yok.. Baba var olmakla baba olmuyormuş Sonra anlıyor insan.. Çocukluğumdan anımsadığım Kendi oyuncağımızı kendimiz yapardık, Babalar ya bilmezdi oyuncak almayı Ya da alamazdı ellaham.. Ve yalın ayaktık çoğumuz.. Belki sadece bendim yalın ayak 77 yılı ilkokul biter Ve şehre göç olunur.. 4 sene çeşitli işlerde çıraklık.. Köye ırak.. Yeniden bir heves okul mokul derken 87 senesinde lise b ...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!