Abidelere Şiiri - Mehmet Nuri Gezmiş

Şu sırtlara baktıkça, ürperiyor tüylerim,
Bir hikmettir geçemem ayrılmıyor gözlerim.

Abidelerimiz ki, uzanırlar semaya,
İnsan baka kalıyor, onları anlamaya.

Yaklaşırken manevi, huzurlarına an an,
Bu abide kalmıştır, muhakkak bir savaştan.

Karşımda künyesiyle, o günü yaşıyorum,
Ses seda yoktur amma, sanki savaşıyorum.

Bu vatan için vermiş, bu şehitler başları,
Silmek istemiyorum, gözlerimden yaşları.

Akan bu göz yaşlarım, isterim dinmesinler,
Kabaran duygularım, yok olup sinmesinler.

Şu anda esen rüzgâr istiklâlin sesidir,
Bu güzel vatan bize, şüheda eseridir.

O ziyaret gözümde başladı canlanmaya,
O nesilden gelmişiz, kalmasınlar tenhaya.