Abide Şiiri - Ferhat Eren

Dokundun da deli gönlümün bam telini titrettin
Yüreğimin içini acıttın be Abide.
Eskimiş defterleri bak yeniden derlettin
Bana söylenmezleri söylettin be Abide.
Sen de beni suçladın,sanki aşka ihanet etmişim gibi.
Ama aşk gururludur Abide,
Bir selam vermedin diye yakar gemileri bilir misin.
Aşk ölümsüzdür,
Bedeni yakar ama yaşar ruhun içinde.

Gözlerinde gördüm ki, beni iyi anladın sen Abide
Yastıkları döverken söylediklerime kızıp ta.
Sanki benim yerime sen çığlıklar attın gönlünde;
Ama haksızlık bu diye.
Yüreğimin sesini de duydun sen Abide
Acılarımı,hasretimi hissettin belki de kim bilir...

Belki sende haklısın,
Belki ben yanlış yaptım Abide.
Ama aşk mantıkla ölçülmüyor işte.
Maziye geri dönülmüyor işte...
Yavrusu kanatlandı,çoktan uçtu yuvadan kırlangıcın
Göçmen kuşlara katılıp gittiler yaban eller
Dönüşünü beklemek beyhude galiba
Saçaktaki yuvayla hasret gidermek düşüyor artık bizlere.

Kendime yazık ettim diye üzülme
İçimde hep taze o günler,o güller hiç solmadı ki Abide
O güller solduracak bir güneş daha doğmadı ki Abide...