SAHNE 1: İÇ MEKÂN-MAYIS AYI-GECE VAKTİ-BAHÇELİ TRİPLEKS BİR EVİN SALONUNDAKİ YEMEK MASASINA OTURMUŞ ÜÇ KİŞİLİK AİLE
KEMAL-ŞEREF BEY-NEBAHAT HANIM- HİZMETÇİ KIZ ZELİHA
Şeref Bey'in o akşam canı biraz sıkkındır. Yediği yemeği yarım bırakır ve peçeteyi eline alıp, ağzının kenarını siler. Yemek masasında oturan oğlu Kemal'e yüzünü döner;
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta